مقایسه دقت توابع نگاشت جوی مختلف با استفاده از داده های ایستگاه های دائم GPS در ایران

یکی از منابع خطاهای موجود در مشاهدات سامانه تعیین موقعیت جهانی (GPS)، تأخیر تروپسفری می­باشد. معمولاً برآورد میزان تأخیر تروپسفری و مؤلفه­های آن، در دو راستای انتشار سیگنال از ماهواره تا گیرنده ( راستای مایل) و راستای قائم، متداول می­باشد که جهت تبدیل این تأخیر از راستای مایل به قائم و یا عکس آن از توابعی تحت عنوان توابع نگاشت جوی استفاده می­گردد. از آنجائیکه تاکنون توابع نگاشت مختلفی توسط دانشمندان ارائه گردیده در این تحقیق سعی شده که با استفاده از داده­های ایستگاه دائم GPS تبریز که برای 3 روز با شرایط آب و هوایی مختلف از سال 2012 انتخاب گردیده اند، دقت توابع نگاشت Davis، Chao، B&E و Niell را برای برآورد تأخیر تروپسفری تحت شرایط آب و هوایی مختلف، زوایای زنیتی°1 تا °55 و همچنین برآورد مختصات ایستگاه، برای منطقه مورد مطالعه ارزیابی و مقایسه نمائیم. نتایج حاصل از مقایسات انجام شده حاکی از  این است که بطور کلی توابع نگاشت مورد نظر دقت تقریباً یکسانی برای برآورد تأخیر تروپسفریِ راستای قائم و مایل (خصوصاً تحت زوایای زنیتی کمتر از °30) دارند، امّا در بررسی جزئیات بیشتر، تابع نگاشت Niell با کمترین مقدار انحراف معیار، عملکرد مناسب­تری را نسبت به دیگر توابع در برآورد تأخیر تروپسفری قائم و تأخیر مایل تحت زوایای زنیتی °30 تا °55 ارائه می­دهد. در زمینه­ی محاسبه مختصات ایستگاه دائم GPS تبریز به روش تعیین موقعیت دقیق (PPP)، تحت شرایط یکسان در حالیکه مدل سستامینن به عنوان مدل ثابت برآورد تأخیر تروپسفر انتخاب گردید، تنها با تغییر توابع نگاشت در پروسه محاسبات و پردازش، نتایج حاصل از مؤلفه­های مختصاتی بدست آمده با استفاده از تابع نگاشت Niell کمترین اختلاف را نسبت به مؤلفه­های مختصاتی ثابت ایستگاه نشان می­دهد.